"de Viktor Pelevin. Sorcxisto Ignato kaj homoj (фр.)" - читать интересную книгу автораde Viktor Pelevin. Sorcxisto Ignato kaj homoj
de Viktor Pelevin. Sorcxisto Ignato kaj homoj Copyright Victor Pelevin Date: 06 Jun 2000 Copyright Tradukis el la rusa Alex Tolmachoff ([email protected]), junio 2000 La rakonto unue aperis en revuo "Nauka i religija" (Scienco kaj religio) n-ro 12, 1989. La fabeleto Je la 4-an de majo 1912 al sorcxisto Ignato alvenis kiel gasto la ortodoksa pastro Arsenikumo. Dum Ignato klopodis kun samovaro, elmetis mielkukojn, la gasto purigis la nazon cxe vestpendilo, longe demetis la galosxojn, sinkrucis kaj ekspiris. Poste li sidigxis sur la randon de tabureto, eltiris el sub pastrvestajxo la rugxan kartonan tekon, malfermis gxin kaj familiare diris al Ignato: - Rigardu nu, kion mi verkacxis! - Estas interese, - diris Ignato, prenante la unuan folion, - cxu lauxte legi? - Tute ne! - ektimigite eksiblis la pastro. - Sensone! Ignato komencis legi: Diroj de Sankta Feoktisto - "Ho, homoj! - diris Sankta Feoktisto, skuante la nodhavan pilgrimbastonon. - Kristo sinaperigis por mi, tio vere okazis. Li ordonis ke - Ha, ha, ha! - ekridis Ignato, sed mem pensis: "Tio ne senintenca estas". Tamen neniel reagis. - Kaj cxu vi havas alian? - demandis li anstataux tio. - Jes! - la pastro donis al Ignato la alian folion kaj tiu legis: Kiamaniere Mikaelo Ivanovich frenezigxis kaj mortis "Kien ajn mi irus, - pensis Mikaelo Ivanovich, dum mirate sidigxis sur la divanon, - tie nepre estas almenaux unu frenezulo. Sed nun finfine mi estas sola..." "Kaj krome, - dauxre pensis Mikaelo Ivanovich, dum mirate sin turnis direkte al fenestro, - kie ajn mi estus, tie nepre estas almenaux unu mortinto. Sen nun mi estas sola, dank'al Dio..." "Venis la tempo, - diris al si Mikaelo Ivanovich, dum mirate malfermis la fenestrsxutron, - pripensi pri la plej cxefa..." "Ne, certe, ne senintenca tio estas", - decidis Ignato, sed refoje neniel reagis kaj anstataux tio diris: - Estas interese. Sed la cxevideo ne estas bone komprenebla. - Tre facile estas, - respondis la pastro, dum arogante palpebrumis, - la afero estas en tio ke antaux la morto ja venas mallonga frenezstato. Ja la ideo de morto estas netolerebla. - "Ne, - pensis Ignato, - ion li certe iniciatas". - Kaj jen estas la alia, - gxoje diris la pastro kaj Ignato tralegis: Rakonto pri blato Jxuo La blato Jxuo firme movigxas renkonten al la morto. Jen estas la veneno. Necesas halti kaj sin turni flanken. |
|
|