3. Lotta estas obstina, kiel maljuna kaprino

Nia pa#265;jo estas tre #349;ercema. Kiam li hejmenvenas el la kontoro, ni staras en la anta#365;­#265;ambro kaj renkontas lin, Jonas kaj mi kaj Lotta. Kaj tiam pa#265;jo ridas kaj diras:

#8213; Ho, kiom multe da infanoj mi havas!

Foje ni ka#349;is nin malanta#365;­ vestoj en la anta#365;­#265;ambro kaj staris tute vere silente, kaj tiam pa#265;jo diris al panjo:

#8213; Kial estas neniu bruo en la domo, #265;u la infanoj malsanas?

Tiam ni venis el post la vestoj kaj ridis pri pa#265;jo, kaj tiam li diris:

#8213; Vi ne devas timigi min #265;i tiel. Devas esti tondro kaj bruo, kiam mi hejmenvenas, alie mi maltrankvili#285;as.

Sed pri tio li ne bezonis aparte maltrankvili.

Foje estis du kamionoj, kiuj veturis la#365;­ la strato tute anta#365;­ nia domo, kaj ili krakegis tiom terure, ke Lotta veki#285;is, kvankam #349;i #309;us endormis. Kaj tiam Lotta diris:

#8213; Kion Jonas #309;us faris? #264;ar #349;i kredis, evidente, ke estas Jonas, kiu faras #265;iun tondron kaj bruon #265;i tie en la mondo.

Lotta estas tre dol#265;a kaj havas tiajn dikajn krurojn. Jonas kaj mi kutimas kisi Lottan kaj ta#365;­zi #349;in, sed tion #349;i ne #349;atas. Estas multe da tia#309;oj, kiujn #349;i ne #349;atas, Lotta. #348;i ne #349;atas preni medikamenton, kvankam #349;i devas, kiam #349;i malsanas. Pasintsemajne Lotta tusis, kaj tiam panjo volis, ke #349;i prenu tusmedikamenton. Sed Lotta nur kuntiris la lipojn kaj skuis la kapon.

#8213; Vi estas eta stultulino, Lotta, diris Jonas.

#8213; Mi ne estas eta stultulino, diris Lotta.

#8213; Jes ja, #265;ar vi ne volas preni tusmedikamenton, do vi estas stulta, diris Jonas. Kiam mi devas preni medikamenton, do mi simple ordonas al mi preni #285;in, kaj poste mi #285;in prenas.

Tiam Lotta diris:

#8213; Kiam mi devas preni medikamenton, tiam mi ordonas al mi ne preni #285;in, kaj poste mi #285;in ne prenas.

Poste #349;i kuntiris la lipojn denove kaj skuis la kapon tien-reen. Panjo glatumis #349;in kaj diris:

#8213; Jes, do vi povas ja ku#349;i #265;i tie kaj tusi, povra eta Lotta!

#8213; Jes, kaj ne dormi e#265; iomete, diris Lotta tre kontente.

Lotta ne #349;atas enliti#285;i vespere, kaj tion, sincerdire, anka#365;­ mi ne #349;atas. Mi pensas, ke panjo estas tre stranga, #265;ar #349;i volas, ke ni enliti#285;u vespere, kiam ni estas tute klare vekaj, sed matene, kiam ni dormas, tiam #349;i volas, ke ni levi#285;u.

Estis ja bone, ke Lotta tamen prenis la medikamenton, #265;ar sekvan tagon #349;i i#285;is e#265; pli tusema kaj pli nazmuka, kaj panjo diris, ke #349;i ne devis eliri. Sed mi devis iri pro komisio de panjo en kudrobutikon, kaj kiam mi staris tie kaj atendis, ke venu mia vico, ti-am Lotta venis enkurante tra la pordo, tute nazmuka.

#8213; Iru hejmen, mi diris.

#8213; Tion mi, certe, ne faros, diris Lotta. Anka#365;­ mi volas iri en kudrobutikon.

#348;i ronkis kaj ronkadis, kaj finfine estis onklino en la butiko, kiu diris al #349;i:

#8213; Hej, #265;u vi ne havas naztukon?

#8213; Jes, sed mi ne pruntos #285;in al tiuj, kiujn mi ne konas, diris Lotta.

Mi devas rakonti pli pri Lotta. Foje panjo kunprenis nin al dentisto, Jonas kaj min kaj Lottan. Panjo trovis, ke Lotta havas trueton en la dento, kaj tion dentisto devis ripari.

#8213; Se vi estos vere brava #265;e la dentisto, tiam vi ricevos 25 oerojn, diris panjo al Lotta.

Panjo sidi#285;is en atendejo, dum ni estis ene #265;e la dentisto. Unue li rigardis miajn dentojn, sed mi ha-vis neniujn truojn, do mi povis eliri al panjo en la atendejon. Ni devis sidi tie tre longe, tre longe kaj atendi Jonas kaj Lottan, kaj panjo diris:

#8213; Imagu, ke Lotta ne krias!

Post kelka tempo la pordo malfermi#285;is kaj Lotta eliris.

#8213; #264;u vi #309;us estis brava? diris panjo.

#8213; Jes ja, diris Lotta.

#8213; Kion faris la dentisto? demandis panjo.

#8213; Li eltiris la denton, diris Lotta.

#8213; Kaj vi ne kriis? Ho, kiom brava vi estis, diris panjo.

#8213; Ne, mi ne kriis, diris Lotta.

#8213; Jes, jen vere brava knabino, diris panjo. Jen, ricevu 25 oerojn.

Lotta prenis 25 oerojn kaj #349;ovis #285;in en la po#349;on kaj aspektis #285;oja.

#8213; #264;u mi povas vidi, #265;u #285;i sangas? mi diris.

Lotta fa#365;­kis, sed mi ne povis vidi, ke mankis iu dento #265;e #349;i.

#8213; Li ja entiris neniun denton, mi diris.

#8213; Jes ja, tiun de Jonas, diris Lotta.

Poste eliris Jonas kaj anka#365;­ la dentisto. La dentisto montris al Lotta kaj diris:

#8213; Pri #265;i tiu eta fra#365;­lino mi ne povis fari ion, #265;ar #349;i ne volis malfermi la bu#349;on.

#8213; Pri tiu ido oni devas honti #265;ie, diris Jonas, kiam ni hejmeniris.

#8213; Mi ne konis lin, diris Lotta. Mi ne povas fa#365;­ki anta#365;­ homoj, kiujn mi ne konas.

Pa#265;jo diras, ke Lotta estas obstina, kiel maljuna kaprino.