"La nebulozo de Andromedo" - читать интересную книгу автора (Efremov Ivan)

#264;apitro 3 Kaptitaj de mallumo

Sur oran#285;koloraj fostetoj de indikiloj de anamezona brula#309;o nigraj dikaj montriloj staris #265;e nuloj. La kurso de la stel#349;ipo ankora#365; ne deflanki#285;is de la fera stelo, #265;ar la rapido estis ankora#365; granda kaj la #349;ipo estis sen#265;ese proksimi#285;anta al la terura, nevidebla por homaj okuloj suno.

Erg Noor helpe de la astronavigaciisto, tremante pro stre#265;o kaj malforteco, eksidis al la komputilo. La planedaj motoroj, malkonektitaj disde la robota stiristo, eksilentis.

— Ingrid, kio estas fera stelo? — malla#365;te demandis Kej Ber, dum tuta tiu tempo senmove starinta malanta#365; la dorso de la astronomo.

— Nevidebla stelo de spektra klaso T, estingi#285;inta, sed ankora#365; ne malvarmi#285;inta fine, a#365; ne revarmi#285;inta. #284;i lumas per longondaj osciloj de la termika parto de la spektro — per nigra por ni infraru#285;a lumo, kaj i#285;as videbla nur per elektronika konvertilo.[13] Strigo, vidanta termikajn infraru#285;ajn radiojn, povus #285;in rimarki.

— Kial do #285;i estas fera?

— #264;iuj el ili, kiuj nun estas esploritaj, en la spektro kaj en la konsisto havas multe da fero. Tial, se stelo estas granda, do #285;ia maso kaj gravito estas grandegaj. Mi timas, ke ni renkontis #285;uste tian…

— Kio do estos nun?

— Mi ne scias. Vi vidas mem — ni ne havas brula#309;on. Sed ni plu flugas rekte al la stelo. Necesas bremsi «Tantron» #285;is rapido je unu milono de la absoluta, #265;e kiu eblos sufi#265;a angula deflanki#285;o. Se ne sufi#265;os e#265; la planeda brula#309;o, do la stel#349;ipo poiome alproksimi#285;ados al la stelo, kaj finfine falos. — Ingrid nervoze skuis la kapon, kaj Ber karese glatigis #349;ian nudan manon, kies ha#365;to spasmis.

La ekspediciestro transiris al la regpanelo kaj koncentris la atenton sur la aparataron. Silentis #265;iuj, ne kura#285;ante spiri, silentis anka#365; #309;us veki#285;inta Niza Krit, instinkte kompreninte la tutan dan#285;eron de la stato. Brula#309;o povis sufi#265;i nur por malakcelo de la #349;ipo, sed kun perdo de rapido por la stel#349;ipo i#285;is #265;iam pli malfacile el#349;iri#285;i sen motoroj el kro#265;a gravito de la fera stelo. Se «Tantro» ne venus tiel proksime kaj Lin komprenus #285;ustatempe… Tamen, #265;u estas konsolo en tiuj vanaj «se»?

Pasis #265;irka#365; tri horoj, kaj Erg Noor finfine decidi#285;is. «Tantro» ektremis pro potencaj pu#349;oj de la jonaj motoroj. La iro de la #349;ipo estis malrapidi#285;anta dum horo, dua, tria, kvara. Nerimarkeblaj movoj de la estro ka#365;zadis egan malbonfarton de #265;iuj homoj. La terura bruna suno malaperis el la anta#365;a ekrano, transloki#285;is sur la duan. La nevideblaj #265;enoj de gravito plu tiri#285;is al la #349;ipo, speguli#285;ante en la aparatoj. Li trenis la fustojn al si — la motoroj haltis.

— Ni el#349;iri#285;is! — kun facili#285;o flustris Pel Lin. La estro malrapide movis rigardon al li:

— Ne! Restis nur malpermesita rezervo de brula#309;o por orbita rivoluo kaj alteri#285;o.

— Kion do ni faru?

— Atendu! Mi iomete deflankigis la stel#349;ipon. Sed ni pasas tre proksime. Okazas lukto inter la gravito de la stelo kaj la malkreskanta rapido de «Tantro». #284;i flugas nun kiel luna raketo. Se ni povos de#349;iri#285;i de la stelo, tiam ni iros al la Suno. Tamen, tempo de la voja#285;o ege kreskos. Post #265;irka#365; tridek jaroj ni sendos vokan signalon, kaj ankora#365; post ok jaroj venos helpo.

— Tridek ok jaroj! — apena#365; a#365;deble flustris Ber al la orelo de Ingrid.

#348;i akre tirskuis lin je la maniko kaj forturni#285;is.

Erg Noor malstre#265;i#285;is en la fotelo kaj mallevis la manojn sur la genuojn. Silentis la homoj, malla#365;te kantis la aparatoj. Alia, malagorda kaj pro tio #349;ajne minaca melodio enplekti#285;is en la kanton de agordo de la navigaj aparatoj. Preska#365; fizike sentebla voko de la fera stelo, reala forto de #285;ia nigra maso, persekutanta la #349;ipon, perdintan sian potencon.

La vangoj de Niza Krit brulis, la koro ofte batadis. Al la junulino i#285;is neeltenebla tiu senaga atendado.

…Malrapide pasadis horoj. Unu post alia en la centra stirejo aperadis veki#285;intaj anoj de la ekspedicio. La nombro de silentantoj estis kreskanta, #285;is kolekti#285;is #265;iuj dek kvar homoj.

La malakcelo de la #349;ipo malkreskigis #285;ian rapidon, kiu i#285;is malpli granda, ol la liberiga rapido.[14] «Tantro» ne povis foriri de la fera stelo. La forgesintaj pri dormo kaj man#285;o homoj ne forlasadis la stirejon dum multaj malgajaj horoj, dum kiuj la kurso de «Tantro» estis kurbi#285;anta #265;iam pli kaj pli, #285;is la #349;ipo ekkuris la#365; fatala orbita elipso. La sorto de «Tantro» i#285;is klara al #265;iuj.

Subita krio tremerigis #265;iujn. Astronomo Pur Hiss eksaltis kaj eksvingis la manojn. Lia tordi#285;inta viza#285;o i#285;is nerekonebla, ne simila al viza#285;o de homo de la erao de la Ringo. Timo, kompato al si mem kaj deziro de ven#285;o forvi#349;is #265;iujn spurojn de penso for de la viza#285;o de la sciencisto.

— Li, kulpas li, — ekkriegis Pur Hiss, montrante al Pel Lin, — kreteno, #349;tipo, sencerba vermo!.. — La astronomo sufoki#285;is, penante rememori delonge ne uzatajn insultajn vortojn de prauloj.

Staranta apude Niza kun abomeno de#349;ovi#285;is. Erg Noor levis sin.

— Ripro#265;ado de kamarado helpos al nenio. Pasis tempoj, kiam eraroj povis esti intencaj. Kaj en tiu #265;i okazo, — Noor neglekte turnis fustojn de la komputilo, — kiel vi vidas, probablo de eraro #265;i tie estas tridek procentoj. Se aldoni al tio neeviteblan deprimon de fino de de#309;orado kaj ankora#365; #349;okon pro #349;anceli#285;ado de la stel#349;ipo, mi ne dubas, ke vi, Pur Hiss, farus la saman eraron.

— Kaj #265;u vi? — kun malplia furiozo elkriis la astronomo.

— Mi — ne. Mi havis okazon vidi saman monstron en la tridek sesa stela… Mi kulpas — intencante memstare stiri la stel#349;ipon en la neesplorita regiono, mi ne anta#365;vidis #265;ion, limi#285;inte per simpla instrukcio.

— Kiel vi povis scii, ke ili sen vi eniros en tiun regionon?! — ekkriis Niza.

— Mi devis tion scii, — firme respondis Erg Noor, rifuzante la amikan helpon de Niza, — paroli pri tio havas sencon nur sur la Tero…

— Sur la Tero! — ekkriegis Pur Hiss, kaj e#265; Pel Lin konsternite sulkigis la brovojn. — Vi parolas tion, kiam #265;io estas perdita kaj anta#365;e estas nur pereo.

— Anta#365;e estas ne pereo, sed granda lukto, — firme respondis Erg Noor, mallevi#285;ante en la fotelon anta#365; la tablo. — Eksidu! Ni povas ne hasti, #285;is «Tantro» faros unu kaj duonon da rivoluo…

La #265;eestantoj senvorte obeis, kaj Niza inter#349;an#285;is per rideto kun la biologo — per jubila rideto, malgra#365; tuta senespereco de la momento.

— La stelo, sendube, havas planedon, mi supozas — e#265; du, ju#285;ante la#365; kurbeco de izogravoj.[15] La planedoj, kiel vi vidas, — la ekspediciestro rapide skizis diligentan skemon, — devas esti grandaj kaj, sekve, havi atmosferon. Ni dume ne bezonas alteri#285;on — ni ankora#365; havas sufi#265;e da atoma solida oksigeno.[16]

Erg Noor eksilentis, koncentrante pensojn.

— Ni i#285;os satelito de la planedo, rivoluante #265;irka#365; #285;i la#365; orbito. Se la atmosfero de la planedo montri#285;os ta#365;ga kaj ni eluzos nian aeron, planeda brula#309;o sufi#265;os por alteri#285;i kaj por voki, — da#365;rigis li. — Dum duonjaro ni kalkulos la direkton, sendos la rezultojn pri Zirda, vokos savan stel#349;ipon kaj liberigos la nian.

— Se liberigos… — kurbigis la viza#285;on Pur Hiss, retenante ekbrulintan #285;ojon.

— Jes, se! — konsentis Erg Noor. — Sed tio estas klara celo. Necesas stre#265;i #265;iujn fortojn por #285;ia atingo. Vi, Pur Hiss kaj Ingrid, faru observojn kaj kalkulojn de ampleksoj de la planedoj, Ber kaj Niza, la#365; maso de la planedoj, kalkulu la liberigan rapidon, kaj la#365; #285;i — la orbitan rapidon kaj la optimuman radiuson de orbito de la stel#349;ipo.

La esploristoj komencis prepari#285;i, por ajna okazo, anka#365; por alteri#285;o. La biologo, la geologo kaj la kuracisto estis preparantaj por de#309;eto esploran robotan stacion, la me#293;anikistoj estis agordantaj alterigajn lokalizilojn kaj lum#309;etilojn, muntante raketon-sputnikon por sendo de mesa#285;o al la Tero.

Post la travivitaj teruro kaj malespero la laboro iris speciale vigle kaj estis interrompata nur dum #349;anceli#285;ado de la stel#349;ipo en kirloj de gravito. Sed «Tantro» jam tiel forte malgrandigis la rapidon, ke #285;iaj osciloj jam ne estis mortigaj por la homoj.

Pur Hiss kaj Ingrid determinis ekziston de du planedoj. Proksimi#285;on al la ekstera oni devis rezigni — grandega, malvarma, #265;irka#365;kovrita de potenca, probable, venena atmosfero, #285;i minacis per pereo. Se oni elektu specon de morto, do, ver#349;ajne, estus pli bone forbruli #265;e supra#309;o de la fera stelo, ol droni en mallumo de amoniaka atmosfero, enpikinte la #349;ipon en milkilometran tavolon de glacio. Samaj teruraj gigantaj planedoj estis anka#365; en la suna sistemo: Jupitero, Saturno, Urano, Neptuno.

«Tantro» estis sen#265;ese alproksimi#285;anta al la stelo. Post dek na#365; diurnoj klari#285;is amplekso de la interna planedo — #285;i estis pli granda, ol la Tero. Situante en proksima distanco for de sia fera suno, la planedo kun freneza rapido kuris la#365; sia orbito — #285;ia jaro apena#365; estis pli longa ol du-tri teraj monatoj. La nevidebla T-stelo, probable, sufi#265;e varmigadis #285;in per siaj nigraj radioj — #265;e ekzisto de atmosfero tie povus esti vivo. En tiu okazo alteri#285;o i#285;us speciale dan#285;era…

Fremda, evoluanta en kondi#265;oj de aliaj planedoj, per aliaj evoluaj vojoj, vivo en #285;enerala por la kosmo formo de albuminaj korpoj estis ege malutila por lo#285;antoj de la Tero. Defendaj iloj de organismoj kontra#365; malutilaj resta#309;oj, kontra#365; malsanigaj bakterioj, ellaboritaj dum milionoj da jaroj sur nia planedo, estis senhelpaj kontra#365; fremdaj formoj de vivo. En sama grado aliplaneda vivo estus en dan#285;ero sur nia Tero.

La #265;efa agado de la animala vivo: mortigante — vori kaj vorante — mortigi, okaze de kontakto de animaloj de malsamaj mondoj estis manifesti#285;anta kun aflikte malka#349;a krueleco. Nekredeblaj malsanoj, fulmaj epidemioj, monstre multobli#285;antaj parazitoj, teruraj lezoj akompanis unuajn esplorojn de lo#285;ataj, sed senhomaj planedoj. Kaj anka#365; lo#285;ataj de pensantaj homoj mondoj faris multegajn eksperimentojn kaj anticipajn preparojn, anta#365; ol establi rektan stel#349;ipan komunikadon. Nian Teron, malproksiman de la centraj, vivri#265;aj, densaj regionoj de la Galaksio, ankora#365; ne vizitis gastoj el planedoj de aliaj steloj, reprezentantoj de aliaj civilizoj. La Konsilio de Stelnavigado nur anta#365;nelonge finis preparon al akcepto de amikoj el proksimaj steloj el la Serpentisto, la Cigno, la Granda Ursino kaj la Paradizeo.

Erg Noor, zorgoplena pri ebla renkonti#285;o kun nekonata vivo, ordonis elpreni el malproksimaj tenejoj rimedojn de biologia defendo.

Finfine «Tantro» egaligis sian orbitan rapidon kun rapido de la interna planedo de la fera stelo kaj komencis rivolui #265;irka#365; #285;i. Malklara, griz-bruna, kun rebrilo de la grandega sang-bruna stelo, la supra#309;o de la planedo — pli #285;uste, #285;ia atmosfero — estis videbla nur per elektronika konvertilo. Senescepte #265;iuj ekspedicianoj estis okupitaj #265;e aparatoj.

— Temperaturo de supraj tavoloj sur prilumita flanko: tricent dudek kelvinoj!

— Rotacio: proksimume dudek diurnoj!

— La lokaliziloj indikas ekziston de akvo kaj seka#309;o.

— Diko de la atmosfero: mil sepcent kilometroj.

— La precizigita maso estas kvardek tri kaj du dekonoj de la tera.

Mesa#285;oj venadis seninterrompe, kaj karaktero de la planedo i#285;adis #265;iam pli klara.

Erg Noor estis kuniganta la ricevatajn datumojn, kolektante materialon por kalkulado de la orbita re#285;imo. Kvardek tri kaj du dekonoj de la tera maso — la planedo estis granda. #284;ia gravitforto alpremos la #349;ipon al la grundo. En senhelpajn insektojn sur gluo transformi#285;os la homoj…

La ekspediciestro rememoris terurajn rakontojn — duonlegendojn, duonvera#309;ojn — pri malnovaj stel#349;ipoj, pro diversaj ka#365;zoj trafintaj sur grandegajn planedojn. Tiam #349;ipoj kun malgrandaj rapidoj, kun malforta brula#309;o ofte pereadis. Mu#285;o de motoroj kaj konvulsia tremo de #349;ipo, kiu, ne kapabla el#349;iri#285;i, kvaza#365; alglui#285;is al supra#309;o de planedo. La stel#349;ipo restis nedama#285;ita, sed krakadis rompi#285;antaj ostoj de homoj — nepriskribebla teruro, sendita en fragmentaj krioj de lastaj adia#365;aj mesa#285;oj…

Al la #349;ipanaro de «Tantro» ne minacis tia sorto, dum ili rivoluos #265;irka#365; la planedo. Sed se necesos alteri#285;i sur #285;ian supra#309;on, do tiam nur tre fortaj homoj povos treni sian pezon en tiu ilia estonta restadejo. La restadejo, destinita al ili por jardekoj da vivo… #264;u povos ili plu vivi en tiaj kondi#265;oj? Sub #349;ar#285;o de premanta pezo, en eterna mallumo de la infraru#285;a nigra suno, en densa atmosfero? Sed #265;iel ajn — tio estas ne pereo, tio estas espero al savi#285;o, kaj elekto ne ekzistas!

«Tantro» estis #265;irka#365;skribanta sian orbiton proksime al la limo de la atmosfero. La anoj de la ekspedicio ne povis preterlasi la okazon por esploro de la anta#365;e nekonita planedo, situanta relative nemalproksime de la Tero. La prilumita — pli #285;uste, privarmita — flanko de la planedo diferencis de la ombra ne nur per multe pli alta temperaturo, sed anka#365; per grandegaj amasi#285;oj de elektro, kiuj malhelpadis e#265; al potencaj lokaliziloj, kies indikoj estis distordataj nerekoneble. Erg Noor decidis fari esploron de la planedo helpe de bombaj stacioj. Oni de#309;etis fizikan stacion,[17] kaj la a#365;tomato raportis pri mirinda #265;eesto de libera oksigeno en la neon-nitrogena atmosfero, pri #265;eesto de akvaj vaporoj kaj pri temperaturo plus dek du celsiaj gradoj. Tiuj kondi#265;oj estis, #285;enerale, similaj al la teraj. Nur la premo de la dika atmosfero superis la normalan atmosferan premon de la Tero je unu kaj kvar dekonoj, kaj la gravitforto pli ol du-kaj-duon-oble superis la teran.

— #264;i tie eblas vivi! — malforte ridetis la biologo, transdonante al la estro la mesa#285;on de la stacio.

— Se ni povas vivi sur tia malhela kaj peza planedo, do, ver#349;ajne, #265;i tie jam iu vivas — malgranda kaj malutila!

Al la dekkvina rivoluo de la stel#349;ipo oni preparis bomban stacion kun potenca televida sendilo. Tamen la dua fizika stacio, #309;etita en la ombron, kiam la planedo turni#285;is je cent dudek gradoj, malaperis, ne sendinte signalojn.

— Trafis en oceanon, — mordinte la lipon pro doma#285;o, konstatis geologino Bina Led.

— Necesos palpi per la #265;efa lokalizilo, anta#365; ol de#309;eti televidan roboton! Ni havas nur du da ili!

«Tantro», eligante faskon de direktitaj elektromagnetaj radioj, estis rivoluanta super la planedo, palpante malklarajn pro distordoj konturojn de kontinentoj kaj maroj. Desegni#285;is formoj de grandega ebena#309;o, el#349;ovi#285;inta en oceanon a#365; disiganta du oceanojn preska#365; sur la ekvatoro de la planedo. La stel#349;ipo zigzagis per la radio, kovrante strion lar#285;an je ducent kilometroj. Subite la ekrano de la lokalizilo ekbrilis per hela punkto. Fajfo, vipinta la stre#265;itajn nervojn, konfirmis, ke tio ne estas halucino.

— Metalo! — ekkriis la geologino. — Malfermita mino.

Erg Noor balancis la kapon.

— Malgra#365; momenteco de la lumbrilo, mi sukcesis rimarki difinitecon de #285;iaj konturoj. Tio estas a#365; granda peco de metalo — meteor#349;tono, a#365;…

— #348;ipo! — samtempe emiksi#285;is Niza kaj la biologo.

— Fantazio! — kontestis Pur Hiss.

— Eble, realo, — replikis Erg Noor.

— Tutegale la disputo estas senutila, — ne cedis Pur Hiss. — Per nenio eblas kontroli. Ja ni ne alteri#285;os.

— Ni kontrolos post tri horoj, kiam venos ree al tiu ebena#309;o. Atentu — metala a#309;o trovi#285;as sur la ebena#309;o, kiun anka#365; mi elektus por alteri#285;o… Ni de#309;etos la televidan stacion #285;uste tien. Agordu radion de la lokalizilo al ses-sekunda anticipo!

La plano de la ekspediciestro sukcesis, kaj «Tantro» duan fojon foriris por duhora #265;irka#365;flugo de la malhela planedo. Nun #265;e aliro al la kontinenta ebena#309;o la #349;ipon renkontis raporto de la televida roboto. La homoj alkro#265;i#285;is al la ekbrilinta ekrano. Klakis, #349;alti#285;inte, kaj nerimarkeble ek#309;eti#285;is la vida radio, simile al homa okulo desegninta konturojn de objektoj tie, malproksime malsupre, en la milkilometra malhela abismo. Kej Ber klare imagis, kiel turni#285;as simila al lumturo kapeto de la stacio, el#349;ovi#285;inta el la malmola karapaco. En la zono, prilumita de radio de la a#365;tomato, kuris la#365; la ekrano tuj fotataj malaltaj deklivoj, montetoj, nigraj sinuoj de akvospuroj. Subite tra la ekrano fulmis vizio de brilanta fi#349;simila konturo, kaj ree dissterni#285;is de#309;etita per la radio mallumo kun el#349;iritaj el #285;i #349;tupegoj de la altebena#309;o.

— Stel#349;ipo! — elspiris samtempe kelkaj bu#349;oj. Kun malka#349;a triumfo Niza rigardis al Pur Hiss. La ekrano estingi#285;is, «Tantro» ree malproksimi#285;is for de la televida sendilo, sed biologo Eon Tal jam fiksis rubandon de elektronika fota#309;o. Per la fingroj, tremantaj pro malpacienco, li #349;ovis la rubandon en projekciilon de duonsfera ekrano.[18] La internaj vandoj de la malplena duonsfero spegulis la pligrandigitan bildon.

Konataj cigarsimilaj konturoj de pruo, #349;vela po#365;po, alta kresto de ekvilibra ricevilo… Kiel ajn malprobabla estis tiu spekta#309;o, kiel ajn nepensebla, nekredebla estis renkonti#285;o sur la planedo de mallumo — tio efektive estis tera stel#349;ipo! #284;i staris horizontale, en la pozicio de normala alteri#285;o, apogita per potencaj piedoj, sendifekta, kvaza#365; #309;us mallevi#285;is sur la planedon de la fera stelo.

«Tantro», #265;irka#365;skribante siajn rondojn, tre rapidajn pro proksimeco al la planedo, sendadis signalojn, kiuj restis sen respondo. Pasis kelkaj horoj. En la centra stirejo denove kolekti#285;is #265;iuj dek kvar homoj de la ekspedicio. Tiam Erg Noor, sidinta en profunda meditado, ekstaris.

— Mi proponas alterigi «Tantron». Eble, niaj fratoj bezonas helpon; eble, ilia #349;ipo estas dama#285;ita kaj ne povas iri al la Tero. Tiam ni prenos ilin, prenos anamezonon kaj savi#285;os mem. Alterigi savan raketon ne havas sencon. #284;i nenion povos fari por provizi nin per brula#309;o, kaj mal#349;paros tiom da energio, ke ni ne havos, per kio sendi signalon al la Tero.

— Kaj se ili mem trafis #265;i tien pro manko de anamezono? — singarde demandis Pel Lin.

— Tiam #265;e ili devis resti jonaj planedaj #349;argoj — ili ne povis eluzi #265;iujn plene. Vidu, la stel#349;ipo sidas #285;uste — do, ili alteri#285;is per planedaj motoroj. Ni prenos jonan brula#309;on, ekflugos ree kaj, levi#285;inte sur orbiton, atendos kaj vokos helpon de la Tero. Okaze de sukceso pasos nur ok jaroj. Kaj se ni sukcesos akiri anamezonon — tiam ni venkis.

— Eble, ilia planeda brula#309;o estas ne jonaj #349;argoj, sed fotonaj? — ekdubis iu el in#285;enieroj.

— Ni povas uzi #285;in en la #265;efaj motoroj, se remetos el la akcesoraj la kalikajn reflektilojn.

— Restas risko de alteri#285;o sur pezan planedon kaj risko de estado sur #285;i, — grumblis Pur Hiss. — Estas terure pensi pri tiu mondo de obskuro!

— Risko, certe, restas, sed #285;i ekzistas en la bazo mem de nia stato, kaj ni apena#365; pligrandigas #285;in. Kaj la planedo, sur kiun alteri#285;os nia stel#349;ipo, estas ne tiom malbona. Ni nur konservu la #349;ipon!

Erg Noor #309;etis rigardon al ciferplato de egaligilo de rapidoj kaj rapide aliris la regpanelon. Dum minuto la ekspediciestro staris anta#365; la regaj stangetoj kaj vernieroj. La fingroj de liaj grandaj manoj movi#285;etis, kvaza#365; farante akordojn sur muzikilo, la dorso #285;ibi#285;is kaj la viza#285;o #349;toni#285;is.

Niza Krit aliris la estron, kura#285;e prenis lian dekstran manon kaj almetis per la manplato al sia glata vango, varmega pro emocio. Erg Noor danke balancis la kapon, karesis la pufajn harojn de la junulino kaj rektigis sin.

— Ni iras en la malsuprajn tavolojn de la atmosfero kaj alteri#285;as! — la#365;te diris li, #349;altante signalon.

Hurlo trais la #349;ipon, kaj la homoj haste diskuris al siaj lokoj, #349;losinte sin en hidra#365;likaj na#285;antaj se#285;oj.

Erg Noor mallevis sin en molajn brakumojn de la alteriga se#285;o, levi#285;inta el luko anta#365; la regpanelo. Ektondris frapoj de la planedaj motoroj, kaj la stel#349;ipo kun mu#285;o #309;eti#285;is malsupren, renkonten al rokoj kaj oceanoj de la nekonata planedo. Lokaliziloj kaj infraru#285;aj reflektiloj estis palpantaj la praan obskuron malsupre, sur la skalo de alto ru#285;aj lumoj brilis #265;e la difinita nombro — dek kvin mil metroj. Montoj, pli altaj ol dek kilometroj, ne estis atendindaj sur la planedo, kie akvo kaj varmo de la nigra suno laboris por glatigi la supra#309;on, same, kiel sur la Tero.

Jam post la unua #265;irka#365;flugo oni trovis sur la plej granda parto de la planedo anstata#365; montojn nur negrandajn alta#309;ojn, iomete pli grandajn, ol sur Marso. Evidente, agado de internaj fortoj, kreantaj montajn levi#285;ojn, preska#365; tute #265;esis a#365; provizore haltis.

Erg Noor movis limigilon de alto de flugo al du mil metroj kaj #349;altis potencajn lum#309;etilojn. Sub la stel#349;ipo etendi#285;is grandega oceano — vera maro de teruro. Seninterrompe nigraj ondoj levi#285;adis kaj faladis super nekonataj profunda#309;oj.

La biologo, vi#349;ante #349;viton, aperintan pro stre#265;oj, penis kapti reflektitan de la ondoj lumbrilon en aparaton, determinantan e#265; etegajn oscilojn de reflekta kapablo — albedo, por determini salecon a#365; entenon de mineraloj de tiu #265;i obskura maro.

La brilantan nigron de la akvo anstata#365;is senbrila nigro — komenci#285;is seka#309;o. Krucigitaj radioj de la lum#309;etiloj estis malfermantaj mallar#285;an vojon inter muroj de mallumo. Sur #285;i riveli#285;adis neatenditaj koloroj — jen flavaj makuloj de sablo, jen griz-verda supra#309;o de rokaj nekrutaj vicoj.

«Tantro», obeanta al la lerta mano, ekflugis super la kontinento.

Finfine Erg Noor trovis tiun ebena#309;on. Pro negranda alto #285;in ne eblis nomi altebena#309;o. Sed estis evidente, ke eblaj tajdoj kaj tempestoj de la malhela maro ne povas atingi tiun ebena#309;on, levi#285;intan super malaltaj seka#309;oj je alto #265;irka#365; cent metroj.

La anta#365;a lokalizilo de la maldekstra flanko fajfis. «Tantro» celis la lum#309;etilojn. Nun tute klare i#285;is videbla stel#349;ipo de unua klaso. Kovra#309;o de #285;ia pruo el kristale rekonstruita anizotropa iridio brilis en radioj de la lum#309;etiloj kiel nova. Apud la #349;ipo ne estis videblaj provizoraj konstrua#309;oj, brilis neniaj lumoj — malhela kaj senviva staris la stel#349;ipo, neniel reagante al proksimi#285;o de la frato. Radioj de la lum#309;etiloj ekkuris pluen, brileris, reflekti#285;inte, kiel de blua spegulo, de kolosa disko kun spiralaj elstara#309;oj. La disko staris oblikve, sur la e#285;o, parte enprofundigita en la nigran grundon. Por momento al la observantoj #349;ajnis, ke malanta#365; la disko elstaras iaj rokoj, kaj poste densi#285;as nigra mallumo. Tie, ver#349;ajne, estis deklivo a#365; mallevi#285;o ien sur malalta#309;on…

Surdiga hurlo de «Tantro» tremigis #285;ian korpon. Erg Noor deziris alteri#285;i pli proksime al la trovita stel#349;ipo kaj avertis homojn, kiuj povis trovi#285;i en la mortiga zono, kun radiuso #265;irka#365; mil metroj de la loko de alteri#285;o. A#365;debla e#265; interne de la #349;ipo, traruli#285;is monstra tondro de la planedaj motoroj, en la ekranoj aperis nubo de ardigitaj eroj de la grundo. La planko komencis krute levi#285;i supren kaj fali malanta#365;en. Sensone kaj glate hidra#365;likaj #265;arniroj turnis la se#285;ojn perpendikulare al la vandoj, i#285;intaj vertikalaj.

Gigantaj artikaj apogiloj desaltis de la #349;ipkorpo kaj, dismeti#285;inte, prenis sur sin la unuan tu#349;on al la grundo de la fremda mondo. Pu#349;o, frapo, pu#349;o — «Tantro» #349;anceli#285;is per la prua parto kaj rigidi#285;is samtempe kun plena halto de la motoroj. Erg Noor levis la manon al la regpanelo, kiu i#285;is super la kapo, turnis la stangeton de mal#349;alto de la apogiloj. Malrapide, per mallongaj pu#349;oj la stel#349;ipo komencis mallevi#285;i per la pruo, #285;is ricevis la anta#365;an horizontalan pozicion. La alteri#285;o fini#285;is. Kiel #265;iam, #285;i donis tiom fortan skuon al homa organismo, ke la astrona#365;toj devis dum ioma tempo rekonscii#285;i, duonku#349;ante en siaj se#285;oj.

Terura pezo ekpremis #265;iun. Kiel post grava malsano, la homoj apena#365; povis levi#285;i. Tamen la malpacienca biologo sukcesis preni prova#309;on de aero.

— Ta#365;gas por spirado, — sciigis li. — Mi tuj faros mikroskopan esploron!

— Ne necesas, — respondis Erg Noor, malbutonumante kovrilon de la alteriga se#285;o. — Sen skafandroj ne eblas forlasi la #349;ipon. #264;i tie povas esti tre dan#285;eraj sporoj kaj virusoj.

En kluza kamero #265;e la elirejo estis anticipe preparitaj biologiaj skafandroj kaj «saltantaj skeletoj» — #349;talaj, kovritaj per ledo skeletoj kun elektromotoroj, risortoj kaj amortiziloj por individua movi#285;o #265;e granda gravito, kiujn oni surmetadis super skafandroj.

#264;iuj malpaciencis eksenti sub la piedoj grundon, e#265; fremdan, post ses jaroj da vagado en interstelaj abismoj. Kej Ber, Pur Hiss, Ingrid, kuracistino Luma kaj du me#293;anikistoj-in#285;enieroj devis resti en la stel#349;ipo, por de#309;ori #265;e radistacio, lum#309;etiloj kaj aparatoj. Niza staris flanke kun helmo en la manoj.

— De kie la nedecidemo, Niza? — vokis Niza-n la estro, kontrolanta sian radistacion en la pinto de la helmo. — Ni iru al la stel#349;ipo!

— Mi… — La junulino konfuzi#285;is. — Al mi #349;ajnas, #285;i estas mortinta, staras #265;i tie jam delonge. Ankora#365; unu katastrofo, ankora#365; unu viktimo de la senkompata kosmo — mi komprenas, tio estas neevitebla, sed #265;iam malfacila… speciale post Zirda, post «Algrab»…

— Eble, morto de tiu stel#349;ipo donos al ni vivon, — respondis Pur Hiss, turnante panoraman mallongfokusan teleskopon al la #349;ipo, plu restanta neprilumita.

Ok voja#285;antoj eliris en la transiran kameron kaj haltis en atendo.

— #348;altu aeron! — komandis Erg Noor al la restintoj sur la #349;ipo, kiujn jam debaris la nepenetrebla muro.

Nur post kiam aerpremo en la kamero atingis kvin atmosferojn, hidra#365;likaj krikoj elpremis la dense alglui#285;intan pordon. Premo de aero preska#365; el#309;etis la homojn el la kamero, permesante al nenio malutila el la fremda mondo penetri internen de la peco de la Tero. La pordo rapidege fermi#285;is. Radio de lum#309;etilo sternis helan vojon, la#365; kiu la esploristoj eklamis sur siaj risortaj kruroj, apena#365; trenante siajn pezajn korpojn. En la fino de la luma vojo altis la grandega #349;ipo. Kilometro kaj duono #349;ajnis nekredeble longa kaj pro malpacienco kaj pro kruela skuado de mallertaj saltoj la#365; la malglata, prisemita per #349;tonetoj grundo, tre varmigita de la nigra suno.

Tra la dika atmosfero, ri#265;a je humido, la steloj videblis kiel palaj, malklaraj makuloj. Anstata#365; lukse brilanta kosmo la #265;ielo de la planedo montris nur aludojn al stelfiguroj. Iliaj ru#285;etaj malhelaj lanternetoj ne povis lukti kontra#365; mallumo sur la grundo de la planedo.

En #265;irka#365;anta profundega mallumo la #349;ipo kontrastis speciale reliefe. Dika tavolo de borazon-zirkonia lako iuloke forfroti#285;is sur la #349;elo. Ver#349;ajne, la stel#349;ipo longe vagis en la kosmo.

Eon Tal eligis ekkrion, ree#293;intan en #265;iuj telefonoj. Li almontris per la mano al malfermita pordo, oscedanta kiel nigra makulo, kaj al mallevita malsupren malgranda lifto. Sur la grundo apud la lifto kaj sub la #349;ipo elstaris, sendube, kreska#309;oj. Dikaj tigoj levis sur preska#365; metran alton nigrajn, parabolajn kalikojn, dentigitajn #265;e rando, kiel dentoradoj, — #265;u foliojn, #265;u florojn. La aro da nigraj senmovaj dentoradoj aspektis malbona#365;gure. Ankora#365; pli multe timigis la muta oscedo de la pordo. La netu#349;itaj kreska#309;oj kaj la malfermita pordo — sekve, jam delonge homoj ne uzas tiun vojon, ne gardas sian malgrandan teran mondeton kontra#365; la fremda.

Erg Noor, Eon kaj Niza eniris en la lifton. La estro turnis startan stangon. Kun facila knaro la me#293;anismo ekfunkciis kaj obeeme levis la tri esploristojn en lar#285;e malfermitan transiran kameron. Poste levi#285;is anka#365; la ceteraj. Erg Noor sendis al «Tantro» peton estingi la lum#309;etilon. Momente la grupeto de homoj perdi#285;is en abismo de mallumo. La mondo de la fera suno al#349;ovi#285;is proksimege, kvaza#365; dezirante solvi en si la malfortan neston de tera vivo, alpremi#285;intan al la grundo de la grandega malhela planedo.

Oni lumigis lanternetojn, turni#285;antajn sur pintoj de la helmoj. La pordo el la transira kamero internen de la #349;ipo estis fermita, sed ne #349;losita kaj facile cedis. La esploristoj eniris en la mezan koridoron, libere orienti#285;ante en mallumo de pasejoj. La konstruo de la stel#349;ipo diferencis disde «Tantro» nur en negravaj detaloj.

— La #349;ipo estas konstruita anta#365; kelkdek jaroj, — diris Erg Noor, alproksimi#285;ante al Niza.

La junulino retrorigardis. Tra silikolo[19] de la helmo la duone prilumita viza#285;o de la estro #349;ajnis mistera.

— Jen neebla penso, — da#365;rigis Erg Noor, — #265;u tio estas…

— «Velo»! — ekkriis Niza, forgesinte pri la mikrofono, kaj ekvidis, ke #265;iuj turni#285;is al #349;i.

La skolta grupo penetris en la #265;efan ejon de la #349;ipo — la bibliotekon-laboratorion kaj poste pli proksimen al la pruo, en la centran stirejon. Lamante en sia skeleto, #349;anceli#285;ante kaj frapi#285;ante je muroj, la ekspediciestro atingis la #265;efan energidistribuan panelon. La prilumo de la stel#349;ipo estis #349;altita, sed la kurento malestis. En mallumo de la ejoj plu lumis nur fosforeskantaj montriloj kaj signoj. Erg Noor trovis porakcidentan klemon, kaj tiam, por #265;ies miro, ekbrilis malhela, #349;ajninta blindiga lumo. Ver#349;ajne, #285;i ekbrilis anka#365; #265;e la lifto, #265;ar en la telefonoj de la helmoj eksonis vo#265;o de Pur Hiss, demandinta pri stato de la esploro. Al li respondis Bina, la geologino. La estro rigidi#285;is sur sojlo de la centra stirejo. Sekvinte lian rigardon, Niza ekvidis supre, inter anta#365;aj ekranoj, duoblan skriba#309;on — en la tera lingvo kaj per la kodo de la Granda Ringo — «Velo». Malsupre sub streko estis la galaksia kodo de la Tero kaj la koordinatoj de la suna sistemo.

La malaperinta anta#365; okdek jaroj stel#349;ipo trovi#285;is en la anta#365;e nekonata sistemo de nigra suno, kiun oni tiel longe opiniis nur malhela nubo.

Pririgardo de ejoj de la stel#349;ipo ne helpis kompreni, kien malaperis la homoj. Oksigenaj rezervoj ne estis el#265;erpitaj, rezervoj de akvo kaj nutra#309;o povis sufi#265;i ankora#365; por kelkaj jaroj, sed nenie estis spuroj, nek resta#309;oj de la #349;ipanaro de «Velo».

Strangaj malhelaj likvospuroj videblis ie en koridoroj, en la centra stirejo kaj en la biblioteko. Sur la planko en la biblioteko same estis makulo — #285;i #349;velis per plurtavola filmo, kvaza#365; #265;i tie seki#285;us io ver#349;ita. En la po#365;pa ma#349;inejo anta#365; malfermita pordo de malanta#365;a vando pendis #349;iritaj kabloj, kaj masivaj apogiloj de malvarmigiloj el fosfora bronzo estis forte fleksitaj. #264;ar cetere la #349;ipo estis tute nedama#285;ita, do tiuj dama#285;oj, postulantaj potencan baton, restis nekomprenitaj. La esploristoj penegis, sed ne trovis ion, kio povus klarigi malaperon kaj senduban pereon de la #349;ipanaro de «Velo».

Krome venis alia, gravega malkovro — rezervoj de anamezono kaj de planedaj jonaj #349;argoj, konservi#285;intaj sur la #349;ipo, garantiis starton de «Tantro» de sur la peza planedo kaj vojon al la Tero.

Tuj sendita al «Tantro» mesa#285;o forigis la konscion de kondamniteco, regintan la homojn post la kapto de ilia #349;ipo fare de la fera stelo. Malaperis neceso de longa laboro por sendo de mesa#285;o al la Tero. Anstata#365;e i#285;is necesa grandega laboro pri trans#349;ar#285;o de konteneroj kun anamezono. La malfacila per si mem tasko #265;i tie, sur la planedo kun preska#365; triobla tera gravito, transformi#285;is en aferon, postulantan grandan in#285;enieran inventemon. Sed homoj de la epoko de la Ringo ne timis malfacilajn mensajn taskojn, sed #285;ojis pri ili.

La biologo elprenis el magnetofono en la centra stirejo nefinitan bobenon de fluga taglibro. Erg Noor kun la geologino malfermis hermetike #349;lositan #265;efan gardo#349;rankon, konservintan rezultojn de la ekspedicio de «Velo». La homoj ektrenis sur si grandan pezon — multajn volva#309;ojn de foton-magnetaj filmoj, taglibrojn, astronomiajn observa#309;ojn kaj kalkulojn. Mem estante esploristoj, la ekspedicianoj ne povis e#265; por mallonga tempo lasi tiom valoregan trova#309;on.

Apena#365; vivaj pro laco, la skoltoj renkonti#285;is en la biblioteko de «Tantro» kun la kamaradoj, ardaj pro malpacienco. #264;i tie, en la kutima medio, #265;e oportuna tablo sub hela lumo, la tomba mallumo de #265;irka#365;anta obskuro kaj la senviva, forlasita stel#349;ipo i#285;is vizio de nokta ko#349;maro. Nur #265;iun premis e#265; por sekundo ne #265;esanta gravito de la terura planedo, kaj #265;e #265;iu movo jen unu, jen alia esploristo sulki#285;adis pro doloro. Sen granda praktiko estis tre malfacile kunordigi propran korpon kun movi#285;oj de stangoj de #349;tala «skeleto». Pro tio pa#349;adon akompanis pu#349;oj kaj kruela skuado. E#265; post mallonga vojo la homoj revenis kiel forte batitaj. Geologino Bina Led, probable, ricevis facilan cerboskuon, sed anka#365; #349;i, peze alpremi#285;inte al la tablo kaj kunpremante la tempiojn, rifuzis foriri, ne a#365;dinte la lastan bobenon de la #349;ipa taglibro. Niza atendis de tiu registra#309;o, dum okdek jaroj konservita en la mortinta #349;ipo sur la terura planedo, ion nekredeblan. #348;i imagis ra#365;kajn vokojn pri helpo, kriojn de sufero, tragikajn adia#365;ajn vortojn. La junulino tremeris, kiam el la aparato a#365;di#285;is la#365;ta kaj malvarma vo#265;o. E#265; Erg Noor, la granda konanto de #265;io, kio koncernis interstelajn flugojn, konis neniun el la #349;ipanaro de «Velo». Kompletigita ekskluzive per junularo, tiu #265;i stel#349;ipo komencis sian senfine kura#285;an voja#285;on al Vego, ne transdoninte al la Konsilio de Stelnavigado ordinaran filmon pri homoj de la #349;ipo.

La nekonata vo#265;o eksponis eventojn, okazintajn je sep monatoj post la sendo de la lasta mesa#285;o al la Tero. Je kvaronjarcento anta#365; tio, dum trairo de zono de kosma glacio #265;e rando de la sistemo de Vego, «Velo» estis dama#285;ita. La truon en la po#365;pa parto oni sukcesis ripari, sed #285;i rompis precizegan agordon de la defenda kampo de la motoroj. Post lukto, da#365;rinta dudek jarojn, la motorojn oni devis haltigi. Ankora#365; dum kvin jaroj «Velo» flugis inercie, #285;is deflanki#285;is pro natura malprecizeco de la kurso. Tiam estis sendita la unua mesa#285;o. La stel#349;ipo estis sendonta la duan mesa#285;on, kiam trafis en la sistemon de la fera stelo. Poste okazis same, kiel al «Tantro», nur kun tiu diferenco, ke la #349;ipo sen #265;efaj motoroj, foje malakceli#285;inte, tute ne povis forflugi. #284;i ne povis i#285;i satelito de la planedo, #265;ar la akcelaj planedaj motoroj, kiuj trovi#285;is en la po#365;po, malfunkciis same, kiel la anamezonaj. «Velo» bonorde alteri#285;is sur la malaltan plata#309;on apud maro. La #349;ipanaro ekis plenumi tri starintajn anta#365; ili taskojn: peni ripari la motorojn, sendi vokon al la Tero kaj esplori la nekonatan planedon. Oni ankora#365; ne sukcesis munti raketan tureton, kiam homoj komencis nekompreneble malaperadi. Senditoj por ser#265;o same ne revenis. La esploradon de la planedo oni #265;esigis, forlasadis la #349;ipon por konstruado de la tureto nur #265;iuj kune kaj longe sidadis en la hermetike #349;losita #349;ipo en pa#365;zoj de la laboro, nekredeble senfortiga pro la gravito. Hastante sendi la raketon, ili e#265; ne entreprenis esploron de la fremda stel#349;ipo proksime de «Velo», kiu, probable, trovi#285;is #265;i tie jam delonge.

«Tiu disko!» — glitis en la kapo de Niza. #348;i renkontis la okulojn de la estro, kaj tiu, kompreninta #349;iajn pensojn, kapjesis. El la dek kvar anoj de «Velo» restis ok vivaj. Poste en la taglibro sekvis proksimume tritaga pa#365;zo, post kiu la mesa#285;on registris alta juna virina vo#265;o:

«Hodia#365;, la dekduan de la sepa monato de la tricent dudek tria jaro de la Ringo, ni, #265;iuj restantoj, finis preparon de la raketo-sendilo. Morga#365; je la sama tempo…»

Kej Ber instinkte rigardis al horaj gradoj la#365;longe de la transvolvi#285;anta rubando — la kvina horo la#365; tempo de «Velo» kaj kiu scias kioma la#365; tiu #265;i planedo…

«Ni sendos fidinde kalkulitan… — La vo#265;o interrompi#285;is, poste reaperis, pli malla#365;ta kaj malforta, kvaza#365; la parolintino forturni#285;is de la sonricevilo. — Mi #349;altas! Ankora#365;!…»

La aparato eksilentis, sed la rubando plu estis transvolvi#285;anta. La a#365;skultantoj inter#349;an#285;is maltrankvilajn rigardojn.

— Io okazis! — komencis Ingrid Ditra.

El la magnetofono ekflugis hastaj, sufokitaj vortoj: «Savi#285;is du… Laik ne #285;issaltis… la lifto… la pordon ne sukcesis fermi, nur la duan! Me#293;anikisto Sa#293; Kton ekrampis al la motoroj… ni batu per la planedaj… ili, krom furiozo kaj teruro, estas nenio! Jes, nenio…»

La rubando dum kelka tempo turni#285;is sensone, poste la sama vo#265;o ekparolis denove:

«#348;ajne, Kton ne sukcesis. Mi estas sola, sed mi elpensis. Anta#365; ol mi komencos, — la vo#265;o firmi#285;is kaj eksonis kun konvinka forto: — Fratoj, se vi trovos “Velon”, mi avertas, neniam forlasu la #349;ipon».

La parolintino la#365;te suspiris kaj diris nela#365;te, kvaza#365; al si mem:

«Necesas ekscii pri Kton. Mi revenos, klarigos pli detale…»

Klako — kaj la rubando plu transvolvi#285;adis ankora#365; dum #265;irka#365; dudek minutoj #285;is fino de la bobeno. Sed vane atendis la atentaj oreloj — la nekonatulino nenion klarigis, samkiel, ver#349;ajne, anka#365; ne revenis.

Erg Noor mal#349;altis la aparaton kaj turni#285;is al siaj kamaradoj:

— Niaj pereintaj gefratoj savas nin! #264;u ne sentas vi manojn de la forta homaro de la Tero! Sur la #349;ipo trovi#285;is anamezono. Nun ni ricevis averton pri morta dan#285;ero, insidanta nin #265;i tie! Mi ne scias, kio estas tio, sed probable tio estas fremda vivo. Se tio estus kosmaj fortoj, ili ne nur mortigus la homojn, sed dama#285;us anka#365; la #349;ipon. Ricevinte tian helpon, al ni nun estus hontinde ne savi#285;i kaj ne alporti al la Tero malkovrojn de «Velo» kaj la niajn. Grandaj penoj de la pereintoj, ilia duonjarcenta lukto kun la kosmo ne malaperu vane.

— Kiel do vi pensas provizi la brula#309;on, ne elirante el la #349;ipo? — demandis Kej Ber.

— Kial ne elirante el la #349;ipo? Vi scias, ke tio ne eblas, kaj ni devos eliradi kaj labori ekstere. Sed ni estas avertitaj kaj uzos defendajn rimedojn…

— Mi divenas, — diris biologo Eon Tal, — bara#309;on #265;irka#365; la loko de laboro.

— Ne nur, sed anka#365; #265;irka#365; la tuta vojo inter la #349;ipoj! — aldonis Pur Hiss.

— Certe! #264;ar ni ne scias, kio nin insidas, do la bara#309;on ni faros duobla — per radiado kaj per kurento. Ni etendos dratojn, la#365; la tuta vojo kreos luman koridoron. Malanta#365; «Velo» staras la neuzita raketo — en #285;i sufi#265;os energio por tuta tempo de laboro.

La kapo de Bina Led kun frapo falis sur la tablon. La kuracisto kaj la dua astronomo al#349;ovi#285;is, venkante la graviton, al la senkonscia kamaradino.

— Estas nenio serioza! — deklaris Luma Lasvi. — La cerboskuo kaj trostre#265;i#285;o. Helpu al mi treni Bina-n al la lito.

E#265; tiu simpla afero povus forpreni tro multan tempon, se me#293;anikisto Taron ne elpensus adapti a#365;tomatan robotan #265;areton. Helpe de #285;i #265;iujn ok skoltojn oni disveturigis al la litoj — necesis ripozi, alie trostre#265;i#285;o de neadaptita al la novaj kondi#265;oj organismo i#285;os malsano. En la malfacila momento de la ekspedicio #265;iu homo i#285;is neanstata#365;igebla.

Balda#365; du a#365;tomataj #265;aretoj por universalaj transportoj kaj vojaj laboroj, kunkro#265;itaj pare, komencis glatigi la vojon inter la stel#349;ipoj. Potencaj kabloj trairis la#365; amba#365; flankoj de la planita vojo. Apud amba#365; stel#349;ipoj oni instalis observajn turetojn kun dikaj klo#349;oj el siliciboro.[20] En ili sidis observantoj, sendantaj de tempo al tempo la#365; la vojo faskojn de mortigaj radioj el pulsaj kameroj. Dum tuta labortempo e#265; por sekundo ne estingi#285;is lumo de fortaj lum#309;etiloj. En la kareno de «Velo» oni malfermis la #265;efan lukon, malmuntis vandojn kaj preparis por mallevo sur #265;aretojn kvar kontenerojn kun anamezono kaj tridek cilindrojn kun jonaj #349;argoj. Ilia #349;ar#285;ado sur «Tantron» estis multe pli komplika tasko. La stel#349;ipon ne eblis malfermi, kiel la senvivan «Velon», kaj per tio enlasi en #285;in #265;iujn sendube mortigajn krea#309;ojn de la fremda vivo. Tial la lukon oni nur preparis kaj, malferminte internajn vandojn, transportis el «Velo» rezervajn ujojn kun likva aero. La#365; la plano ekde la momento de malfermo de la luko kaj #285;is la fino de #349;ar#285;ado de la konteneroj la akceptan #349;akton endis sen#265;ese priblovi per forta fluo de kunpremita aero. Krome, la #349;ipkorpo estis kovrata per kaskada radiado.

La homoj poiomete trejni#285;is labori en la #349;talaj «skeletoj», iom kutimi#285;is al la preska#365; triobla gravito. Malforti#285;is netolereblaj doloroj en #265;iuj ostoj, komenci#285;intaj balda#365; post la alteri#285;o.

Pasis kelkaj teraj tagoj. La mistera «nenio» ne aperis. Temperaturo de la #265;irka#365;anta aero komencis abrupte fali. Venis uragana vento, pliforti#285;anta #265;iuhore. Tion ka#365;zis subiro de la nigra suno — la planedo turni#285;is, kaj la kontinento, sur kiu staris la stel#349;ipoj, estis foriranta al la «nokta» flanko. La malvarmi#285;o, danke al konvektaj fluoj, varmo de la oceano kaj la dika atmosfera «pelta#309;o», estis neakra, sed tamen meze de la planeda «nokto» venis forta frosto. La laboron oni da#365;rigis kun #349;altitaj varmigiloj de la skafandroj. La unuan konteneron oni sukcesis mallevi el «Velo» kaj alveturigi al «Tantro», kiam #265;e «sunlevi#285;o» ekfuriozis nova uragano, multe pli forta, ol la sunsubira. Temperaturo rapide kreskis super nulo, strioj de densa aero portis grandegan kvanton da humido, fulmoj tremigadis la #265;ielon. La uragano tiom pliforti#285;is, ke la stel#349;ipo komencis tremeradi pro premo de la monstra ventego. #264;iuj penoj de la homoj koncentri#285;is sur fiksado de la kontenero sub la kareno de «Tantro». Timiga mu#285;o de la uragano kreskis, sur la altebena#309;o ekturni#285;is dan#285;eraj fostaj kirloj, tre similaj al teraj tornadoj. En la luma strio elkreskis grandega trombo el ne#285;o kaj polvo, tu#349;anta per la funela pinto la makulan kaj malhelan malaltan firmamenton. Sub #285;ia premo kabloj de alttensia kurento #349;iri#285;is, bluaj lumeksplodoj de kurtumoj ekbrilis inter ringi#285;antaj dratoj. La flava lumo de la lum#309;etilo, metita apud «Velo», estin#285;i#285;is, kiel forblovita de vento.

Erg Noor ordonis ka#349;i#285;i en la #349;ipo, #265;esiginte la laboron.

— Sed tie restis observanto! — ekkriis geologino Bina Led, montrante al apena#365; rimarkebla lumeto de la silicibora tureto.

— Mi scias, tie estas Niza, kaj mi tuj iros tien, — respondis la ekspediciestro.

— La kurento mal#349;alti#285;is kaj la «nenio» nun estas libera, — serioze kontra#365;diris Bina.

— Se la uragano efikas nin, do, sendube, #285;i efikas anka#365; tiun «nenion». Mi estas certa, ke, dum la tempesto ne malforti#285;as, dan#285;ero ne estas. Kaj mi #265;i tie estas tiel peza, ke mi ne estos forblovita, se mi rampos, alpremi#285;inte al la grundo. Mi jam delonge deziris kapti la «nenion» en la tureto!

— Permesu al mi iri kun vi? — alsaltis al la estro la biologo en sia «skeleto».

— Iru, sed nur vi — neniu krome.

La du homoj longe rampis, kro#265;i#285;ante al malglata#309;oj kaj fendoj de #349;tonoj, penante ne trafi al vojo de kirlaj fostoj. La uragano obstine penis de#349;iri ilin de la grundo, renversi kaj ekruli. Unufoje #285;i tion sukcesis, sed Erg Noor kaptis ruli#285;antan Eon-on, falis sur lin per la ventro kaj kro#265;i#285;is per la manoj en ungegaj gantoj al rando de granda #349;tono.

Niza malfermis lukon de sia tureto, kaj la rampintoj vice tra#349;ovi#285;is en #285;in. #264;i tie estis varme kaj malla#365;te, la tureto staris firme, fidinde fortikigita pro sa#285;a anta#365;vido de tempestoj.

La rufbukla juna astronavigaciistino kaj malkontentis kaj #285;ojis pri la veno de la kamaradoj. Niza honeste konfesis, ke pasigi diurnon sole kun tempesto sur la fremda planedo estus malagrable.

Erg Noor sciigis «Tantron» pri la bonorda transiro, kaj la lum#309;etilo de la #349;ipo estingi#285;is. Nun en la praa obskuro lumis nur la malforta fajreto interne de la tureto. La grundo tremis pro impetoj de la tempesto, pro batoj de fulmoj kaj pro defilado de minacaj tromboj. Niza sidis sur turni#285;anta se#285;o, apogi#285;inte per la dorso je reostato. La estro kaj la biologo eksidis #265;e #349;iaj piedoj sur ringan elstara#309;on de la bazo de la tureto. Dikaj en siaj skafandroj, ili okupis preska#365; tutan spacon.

— Mi proponas dormi, — nela#365;te a#365;di#285;is en la telefonoj la vo#265;o de Erg Noor. — #284;is la nigra mateno restas ankora#365; tutaj dek du horoj, nur tiam la uragano kvieti#285;os kaj i#285;os varme.

Liaj kamaradoj volonte konsentis. #348;ar#285;itaj per triobla pezo, #285;ibi#285;intaj en la skafandroj, kunpremitaj per la malmildaj skeletoj, en la malvasta tureto, tremigata de la tempesto, la homoj dormis — tiom grandaj estas adapteblo de la homa organismo kaj ka#349;itaj en #285;i fortoj de rezisto.

De tempo al tempo Niza veki#285;adis, sendadis al de#309;oranto sur «Tantro» trankviligajn mesa#285;ojn kaj dormetadis plu. La uragano rimarkeble malforti#285;is, tremoj de la grundo #265;esis. Nun povis aperi la «nenio», a#365; pli #285;uste, «io». La observantoj de la tureto glutis PA-ojn — pilolojn de atento, por vigligi la subpremitan nervan sistemon.

— Min maltrankviligas la fremda stel#349;ipo, — konfesis Niza. — Mi tiel deziras ekscii, kiuj estas «ili», de kie, kiel trafis #265;i tien…

— Anka#365; mi, — respondis Erg Noor. — Jam delonge la#365; la Granda Ringo oni sendis rakontojn pri feraj steloj kaj pri iliaj planedoj-kaptiloj. Tie, en la pli lo#285;ataj partoj de la Galaksio, kie #349;ipoj flugadis jam delonge kaj ofte, estas planedoj de pereintaj stel#349;ipoj. Multaj antikvaj #349;ipoj alglui#285;is al tiuj planedoj, multajn mirindajn historiojn oni rakontas pri ili — nun preska#365; mitojn, legendojn pri malfacila konkerado de la kosmo. Eble, sur tiu #265;i planedo estas stel#349;ipoj e#265; de pli antikvaj tempoj, kvankam en nia maldense lo#285;ata regiono renkonti#285;o de tri #349;ipoj estas tute escepta okazo. En la #265;irka#365;a#309;o de nia Suno #285;is nun ne estis konata e#265; unu fera stelo — ni malkovris la unuan.

— #264;u vi intencas entrepreni esploron de la diska stel#349;ipo? — demandis la biologo.

— Nepre! Kiel povas sciencisto pardoni al si perdon de tia eblo! Diskaj stel#349;ipoj en la najbaraj kun ni lo#285;ataj regionoj estas nekonataj. #284;i estas ia fora, eble, vaginta en la Galaksio dum kelkaj jarmiloj post pereo de la #349;ipanaro a#365; post nekorektebla dama#285;o. Eble, multaj elsendoj la#365; la Ringo i#285;os al ni pli kompreneblaj post ricevo de tiuj materialoj, kiujn ni prenos el tiu #349;ipo. #284;i havas strangan formon — diskan spiralon, e#285;oj sur #285;ia supra#309;o estas tre elstaraj. Tuj kiam ni finos la trans#349;ar#285;adon de «Velo», ni okupi#285;os pri la fremdulo — nun dume ne eblas forpreni e#265; unu homon.

— Sed ni esploris «Velon» dum kelkaj horoj…

— Mi pririgardis la diskon per stereoteleskopo. #284;i estas fermita, nenie videblas ia aperturo. Penetri internen de ajna kosma #349;ipo, fidinde defendita kontra#365; fortoj, multe pli potencaj, ol #265;iuj teraj fortoj, estas tre malfacile. Provu trabati#285;i en fermitan «Tantron», tra #285;ia kiraso el metalo kun rekonstruita interna kristala strukturo, tra la supra borazona kovra#309;o — tio estas tasko pli komplika ol sie#285;o de fortika#309;o. Estas e#265; pli malfacile, kiam #349;ipo estas tute fremda, kun nekonataj principoj de konstruo. Sed ni penos #285;in diveni.

— Kaj kiam ni rigardos al la trovita en «Velo»? — demandis Niza. — Tie devas esti interesegaj observa#309;oj de tiuj belaj mondoj, pri kiuj temis la mesa#285;o.

La telefono alportis bonkoran subridon de la estro:

— Mi, revinta pri Vego, pleje brulas pro malpacienco. Sed por tio ni havos multan tempon dum vojo hejmen. Anta#365; #265;io ni devas el#349;iri#285;i el tiu #265;i obskuro, el la fundo de geheno, kiel oni diris antikve. La esploristoj de «Velo» ne alteri#285;is, alie ni trovus multajn a#309;ojn el tiuj planedoj en la kolektaj tenejoj de la #349;ipo. Rememoru, ni trovis, malgra#365; skrupula pririgardo, nur filmojn, mezura#309;ojn kaj registra#309;ojn, provojn de aero kaj ujojn kun eksploda polvo…

Erg Noor eksilentis kaj fiksa#365;skultis. E#265; la sentivaj mikrofonoj ne alportis ventan bruon — la tempesto kvieti#285;is. Ekstere tra la grundo estis a#365;debla knaranta susuro, transdonata al la muroj de la tureto.

La estro movis la manon, kaj kompreninta lin sen vortoj Niza mal#349;altis la lumon. Mallumo en la tureto, varmigita per infraru#285;aj radioj, #349;ajnis densa, kiel nigra likva#309;o, kvaza#365; la konstrua#309;o staris sur fundo de oceano. Tra diafana firma#309;o de la silicibora klo#349;o ekflagris lumoj de brunaj fajretoj, klare videblaj de la homoj. La fajretoj eklumadis, por sekundo kreante malgrandan steleton kun malhel-ru#285;aj a#365; malhel-verdaj radioj, estingi#285;adis kaj ree aperadis. La steletoj etendi#285;is per #265;enoj, kiuj fleksi#285;adis, volvi#285;adis en ringojn kaj okojn, sensone glitadis la#365; la glata, malmola, kiel diamanto, supra#309;o de la klo#349;o. La homoj en la tureto eksentis strangan tran#265;on en la okuloj, akran momentan doloron la#365;longe de grandaj nervoj de la korpo, kvaza#365; mallongaj radioj de la brunaj steletoj per pingloj pikis la nervajn trunkojn.

— Niza, — flustris Erg Noor, — movu la reguligilon al plena ardo kaj tuj #349;altu la lumon.

La tureto prilumi#285;is per hela blua tera lumo. La blindigitaj de #285;i homoj vidis nenion — pli #285;uste, preska#365; nenion. Niza kaj Eon sukcesis rimarki, a#365; tio nur #349;ajnis, ke mallumo #265;e la dekstra flanko de la tureto ne tuj malaperis, sed por momento restis ia disbran#265;ita, kovrita per tentakloj densa#309;o. Tiu «io» fulmorapide enmetis en sin la tentaklojn kaj desaltis malanta#365;en kune kun la muro de mallumo, de#309;etita per la lumo. Erg Noor nenion vidis, sed ne havis ka#365;zojn ne fidi al rapida reago de siaj junaj kamaradoj.

— Eble, tio estas fantomoj? — supozis Niza. — Fantomaj densa#309;oj de mallumo #265;irka#365; #349;argoj de ia energio kiel, ekzemple, niaj globaj fulmoj, sed tute ne vivoformoj? Se #265;i tie #265;io estas nigra, anka#365; #265;i-tieaj fulmoj same estas nigraj.

— Via konjekto estas poezia, — kontra#365;diris Erg Noor, — sed #285;i apena#365; estas #285;usta. Anta#365; #265;io la «io» evidente atakis, strebante al nia viva karno. #284;i a#365; #285;iaj fratoj neniigis la homojn de «Velo». Se #285;i estas organizita kaj stabila, se #285;i povas movi#285;i en necesa direkto, akumuli kaj eligi ian energion, tiuokaze, certe, ne povas temi pri ia aera fantomo. Tio estas krea#309;o de viva materio, kaj #285;i penas nin vori!

La biologo ali#285;is al la argumentoj de la estro:

— Al mi #349;ajnas, ke #265;i tie, sur la planedo de mallumo, mallumo nur por ni, kies okuloj ne sentas infraru#285;ajn radiojn de la termika parto de la spektro, aliaj radioj — flavaj kaj bluaj — devas tre forte efiki al tiu krea#309;o. #284;ia reago estas tiel momenta, ke la pereintaj kamaradoj el «Velo» ne povis ion rimarki, prilumante la lokon de atako… Kaj kiam ili rimarkis, tiam estis malfrue kaj la mortantoj jam ne povis ion rakonti…

— Nun ni ripetos la eksperimenton, spite al malagrableco de proksimi#285;o de «tio».

Niza mal#349;altis la lumon, kaj ree la tri observantoj sidis en netravidebla mallumo, atendante la krea#309;on de la mondo de obskuro.

— Per kio #285;i estas armita? Kial #285;ia alproksimi#285;o senti#285;as tra la klo#349;o kaj la skafandro? — demandis la bilogo. — #264;u ia speciala speco de energio?

— Specoj de energio estas tre malmultaj, kaj tiu, sendube, estas la elektromagneta. Sed plej diversaj modifoj de #285;i, sendispute, ekzistas multegaj. Tiu #265;i esta#309;o havas armilon, efikantan nian nervan sistemon. Eblas imagi, kiel efikos tu#349;o de tia tentaklo al nedefendita korpo!

Erg Noor #285;ibeti#285;is, kaj Niza Krit interne ektremis, rimarkinte #265;enojn de brunaj lumetoj, rapide alproksimi#285;antajn el tri flankoj.

— Tiu esta#309;o estas ne sola! — malla#365;te ekkriis Eon. — Probable, ni ne permesu al ili tu#349;i la klo#349;on.

— Vi pravas. #264;iu el ni turni#285;u per la nuko al la lumo kaj rigardu nur en sia direkto. Niza, #349;altu!

#264;i-foje #265;iu el la esploristoj sukcesis rimarki apartan detalon, el kiuj konstrui#285;is #285;enerala imago pri la esta#309;oj, similaj al gigantaj plataj meduzoj, na#285;antaj sur negranda alto super la grundo kaj svingantaj malsupre densan fran#285;on. Kelkaj tentakloj estis mallongaj kompare kun amplekso de la esta#309;o kaj longis ne pli ol metron. En akraj anguloj de la romba korpo serpentumis po du tentakloj multe pli longaj. #264;e radikoj de la tentakloj la biologo rimarkis grandegajn vezikojn, facile lumantajn elinterne kaj kvaza#365; dissendantajn la#365; la tentaklo stelformajn eklumojn.

— Observantoj, kial vi #349;altas kaj mal#349;altas lumon? — subite aperis en la helmoj la pura vo#265;o de Ingrid. — #264;u vi bezonas helpon? La tempesto fini#285;is, kaj ni komencas laboron. Ni tuj venos al vi.

— Neniuokaze! — strikte ordonis la estro. — Estas granda dan#285;ero. Voku #265;iujn!

Erg Noor rakontis pri la teruraj meduzoj. Konsili#285;inte, la voja#285;antoj decidis el#349;ovi sur #265;areto parton de planeda motoro. Fajraj strioj, longaj je tricent metroj, ekflugis super la #349;toneca ebena#309;o, forbalaante #265;ion videblan kaj nevideblan sur sia vojo. Ne pasis e#265; duonhoro, kiam la homoj ektrenis la #349;iritajn kablojn. La defendo estis restarigita. I#285;is evidente, ke la anamezono devas esti #349;ar#285;ita anta#365; veno de la planeda nokto. Je kosto de nekredeblaj penoj oni sukcesis tion fari, kaj la senfortigitaj voja#285;antoj, hermetike ferminte la lukojn, ka#349;i#285;is malanta#365; la nefrakasebla kiraso de la stel#349;ipo, trankvile a#365;skultante #285;ian tremetadon. Mikrofonoj estis alportantaj elekstere mu#285;on kaj bruon de la uragano, kaj pro tio la malgranda hele prilumita mondeto, neatingebla por fortoj de mallumo, i#285;is e#265; pli komforta.

Ingrid kaj Luma dis#349;ovis la stereoekranon. La filmo estis elektita sukcese. Blua akvo de la Hinda oceano ekpla#365;dis #265;e la piedoj de la sidantoj en la biblioteko. Okazis la ludoj de Pozidono — tutmonda konkurado pri #265;iuj specoj de akva sporto. En la epoko de la Ringo #265;iuj homoj amikis kun maro tiel proksime, kiel tion povis nur popoloj de #265;emaraj landoj en la pasinteco. Saltoj, na#285;ado, plon#285;ado sur motoraj tabuloj, sur velaj flosetoj. Miloj da belaj junaj korpoj, kovritaj per sunbruno. Sonoraj kantoj, rido, solena muziko de finaloj…

Niza klini#285;is al la sidanta apude biologo, profunde enpensi#285;inta kaj forfluginta per la animo en senfinan foron, al la tenera hejma planedo kun #285;ia obeigita naturo.

— #264;u vi partoprenis tiajn konkurojn, Eon?

La biologo rigardis al #349;i per nekomprenantaj okuloj.

— Ha, #265;u en tiuj? Ne, neniam. Mi enpensi#285;is kaj ne tuj komprenis.

— #264;u vi pensis ne pri tio? — La junulino almontris la ekranon. — #264;u vere, neordinare fre#349;i#285;as percepto de beleco de nia mondo post obskuro, tempesto, post elektraj nigraj meduzoj?

— Jes, certe. Kaj pro tio e#265; pli kreskas deziro akiri tian meduzon. Mi #285;uste estis rompanta la kapon pri tiu tasko.

Niza Krit forturni#285;is de la ridanta biologo kaj renkontis rideton de Erg Noor.

— #264;u anka#365; vi estis pensanta, kiel kapti tiun nigran teruron? — moke demandis #349;i.

— Ne, sed mi pensis pri esploro de la diska stel#349;ipo.

Ruzaj fajreroj en la okuloj de la estro preska#365; kolerigis Niza-n.

— Nun mi komprenas, kial en la antikveco la viroj okupi#285;is pri milito. Mi pensis, ke tio estas nur fanfaronado de via sekso… kiun oni opiniis la forta en la nearan#285;ita socio.

— Vi ne tute pravas, kvankam parte komprenis nian antikvan psikologion. Sed #265;e mi estas tiel — ju pli bela kaj amata estas mia planedo, des pli mi deziras servi al #285;i. Planti #285;ardenojn, mini metalojn, akiri energion, nutra#309;on, krei muzikon — tiel, ke mi pasu kaj lasu post mi realan pecon de io, farita per miaj manoj, per mia kapo. Mi scias nur la kosmon, la arton de stelnavigado kaj per tio mi povas servi al mia homaro. Sed la celo estas ne flugo mem, sed akiro de nova scio, malkovro de novaj mondoj, el kiuj ni iam faros samajn belajn planedojn, kiel nia Tero. Kaj vi, Niza, al kio servas? Kial anka#365; vin tiel altiras la mistero de la diska stel#349;ipo? #264;u nur pro sola scivolo?

La junulino per impeta stre#265;o superis pezon de la lacaj manoj kaj etendis ilin al la estro. Tiu prenis ilin en siajn grandajn manplatojn kaj karese glatigis. La vangoj de Niza ru#285;i#285;is, la laca korpo pleni#285;is per nova forto. Kiel tiam, anta#365; la dan#285;erega alteri#285;o, #349;i alpremi#285;is per la vango al la mano de Erg Noor, pardoninte anka#365; al la biologo lian #349;ajnan perfidon al la Tero. Por definitive pruvi sian konsenton kun amba#365;, Niza proponis nur #309;us venintan en #349;ian kapon ideon. Faru sur unu el akvaj cisternoj memfermi#285;antan kovrilon. Metu tien kiel loga#309;on vazon kun fre#349;a sango, sed ne kun konservita el la kuracista rezervo. Sangon donos iu ajn el la astrona#365;toj. Se nigra «io» penetros tien kaj la kovrilo fermi#285;os, do tra anticipe preparitaj kranoj endas trablovi la ujon per inerta tera gaso kaj hermetike veldi randojn de la kovrilo.

Eon-on ravis la inventemo de la «rufhara knabino».

Erg Noor estis umanta kun agordo de homsimila roboto kaj preparanta potencan elektrohidra#365;likan tran#265;ilegon, helpe de kiu li intencis penetri internen de la spirala disko el fora stelo.

En la jam kutima mallumo kvieti#285;is tempestoj, la froston anstata#365;is varmo — venis na#365;diurna «tago». Da laboro restis por kvar teraj tagoj — #349;ar#285;ado de jonaj #349;argoj, de kelkaj rezervoj kaj de valoraj instrumentoj. Krome, Erg Noor opiniis necese preni iujn personajn a#309;ojn de la pereinta #349;ipanaro, por post skrupula desinfekto transporti ilin sur la Teron kiel memora#309;on por parencoj. En la epoko de la Ringo homoj ne tro#349;ar#285;adis sin per a#309;oj, tial transportado de ili al «Tantro» ne faris #285;enon.

En la kvina tago oni mal#349;altis kurenton, kaj la biologo kune kun du volontuloj — Kej Ber kaj Ingrid — fermi#285;is en la observa tureto apud «Velo». La nigraj esta#309;oj aperis preska#365; tuj. La biologo adaptis infraru#285;an ekranon kaj povis observi la murdajn meduzojn. Jen al la cisterno-kaptilo aliris unu el ili; kunmetinte la tentaklojn kaj kunpremi#285;inte en rondan bulon, #285;i komencis rampi internen. Subite ankora#365; unu nigra rombo aperis #265;e la malfermita aperturo de la cisterno. La unua monstro dismetis la tentaklojn — eklumoj de stelformaj fajretoj ekpulsis kun nekaptebla rapido, i#285;ante strioj de vibranta malhel-ru#285;a lumo, kiuj sur la ekrano de nevideblaj radioj ekbrilis kiel verdaj fulmoj. La unua de#349;ovi#285;is, tiam la dua momente kunvolvi#285;is en bulon kaj falis sur la fundon de la cisterno. La biologo etendis la manon al butono, sed Kej Ber haltigis #285;in. La unua monstro same kunvolvi#285;is kaj sekvis la duan. Nun en la cisterno trovi#285;is du teruraj meduzoj. Eblis nur miri, kiel ili povis #285;is tia grado malpligrandigi sian vidatan amplekson. Premo de la butono — la kovrilo frapfermi#285;is, kaj tuj kvin a#365; ses nigraj monstroj #265;irka#365;glui#285;is #265;iuflanke al la grandega ujo, tegita per zirkonio. La biologo #349;altis lumon, sendis al «Tantro» peton #349;alti la defendon. La nigraj fantomoj dissolvi#285;is la#365; sia kutimo momente, sed du el ili restis kaptitaj sub la hermetika kovrilo de la cisterno.

La biologo aliris al la cisterno, tu#349;is la kovrilon — kaj ricevis tian penetran nervan pikon, ke ne retenis sin kaj ekkriis pro furioza doloro. Lia maldekstra brako ekpendis paralizita.

Me#293;anikisto Taron surmetis defendan alttemperaturan skafandron. Nur tiam oni sukcesis trablovi la cisternon per pura tera nitrogeno kaj veldi la kovrilon. La kranojn oni same lutis, #265;irka#365;igis la cisternon per peco de rezerva #349;ipa izolilo kaj metis en la kolektan ejon. La venko estis atingita je granda prezo — la paralizo de la brako de la biologo ne #265;esis, malgra#365; penoj de la kuracisto. Eon Tal tre suferis, sed e#265; ne pensis rezigni pri voja#285;o al la spirala disko. Erg Noor, estimante lian nesatigeblan strebon al esploroj, ne povis lasi lin sur «Tantro».

La spirala disko — la gasto el foraj mondoj — situis pli malproksime for de «Velo», ol tio #349;ajnis al la voja#285;antoj unue. En malklari#285;inta en malproksimo lumo de lum#309;etiloj ili mal#285;uste taksis amplekson de la #349;ipo. Tio estis vere kolosa konstrua#309;o, ne malpli ol kvarcent metrojn diametre. Oni devis demeti kablojn de «Velo», por etendi la defendan sistemon al la disko. La mistera stel#349;ipo ekpendis super la homoj kiel kruta muro, foriranta malproksime supren kaj perdi#285;anta en makula mallumo de la #265;ielo. Karbe nigraj nuboj pufis, kovrante la supran trionon de la giganta disko. Malakite-verda maso estis kovranta la #349;ipkorpon. #284;ia forte disfendi#285;inta tavolo havis dikon #265;irka#365; metro. En oscedoj de fendoj el sub #285;i montri#285;is lazura metalo, lumanta blue en la lokoj, kie defroti#285;is la malakita tavolo. La turnita al «Velo» flanko de la disko havis spirale volvitan remparosimilan elstara#309;on, kun dudek-metra diametro kaj alto #265;irka#365; dek metroj. La alia flanko de la stel#349;ipo, dronanta en netravidebla mallumo, #349;ajnis pli konveksa, prezentante kvaza#365; tran#265;on de globo, aligitan al disko de tridekmetra diko. La#365; tiu flanko same fleksi#285;is spirale alta elstara#309;o, kvaza#365; sur la supra#309;on eliris ekstera flanko de enprofundigita en la #349;ipkorpon spirala tubo.

La kolosa disko profunde dronis per sia rando en la grundo. #264;e la bazo de la kruta metala muro la homoj ekvidis fanditan #349;tonon, disfluintan, kiel densa pe#265;o.

Multajn horojn mal#349;paris la esploristoj por ser#265;ado de ia luko. Sed #285;i a#365; estis ka#349;ita sub la malakita krusto, a#365; entute estis #349;losita tiel lerte, ke ne lasis spurojn sur la supra#309;o de la #349;ipo. Ne trovis ili anka#365; aperturojn de optikaj aparatoj, nek kranojn de trablova sistemo. La metala roko #349;ajnis kontinua. Anta#365;vidinta tion Erg Noor decidis malfermi la korpon de la #349;ipo per la elektrohidra#365;lika tran#265;ilego, venkanta la plej malmolajn kaj viskozajn kovra#309;ojn de teraj stel#349;ipoj. Post mallonga konsili#285;o #265;iuj konsentis distran#265;i pinton de la spirala elstara#309;o. #284;uste tie devis pasi ia malpleno, tubo a#365; ringa pasejo la#365; la #349;ipo, tra kiu oni eble povus atingi internajn ejojn de la stel#349;ipo sen risko trafi al vico da sekvantaj vandoj.

Serioza esploro de la spirala disko povis esti plenumita nur fare de speciala ekspedicio. Por sendo de #285;i sur tiun dan#285;eran planedon oni devis pruvi, ke ene de la gasto el foraj mondoj konservi#285;is netu#349;itaj aparatoj kaj materialoj, ke restis a#309;oj de tiuj, kiuj kondukis la #349;ipon tra tiaj abismoj de la spaco, anta#365; kiuj vojoj de teraj stel#349;ipoj estis nur unua malkura#285;a prova eliro al vasta#309;oj de la kosmo.

La spirala elstara#309;o sur la alia flanko de la disko estis aliranta rekte al la grundo. Tien oni altrenis lum#309;etilon kaj alttensiajn kablojn. Blueta lumo, reflektita de la disko, kiel malhela nebulo difuzi#285;is la#365; la ebena#309;o kaj atingis malhelajn altajn objektojn kun neklaraj konturoj, probable rokojn, tratran#265;itaj per pordego de senfunda nigro. Nek brilo de nebulaj stelaj makuletoj, nek radioj de la lum#309;etilo donis senton de grundo en tiu pordego de obskuro. Probable, #285;uste tie estis mallevi#285;o al la malalta ebena#309;o, rimarkita dum la alteri#285;o de «Tantro».

Base kaj malla#365;te mu#285;ante, alrampis a#365;tomata #265;areto, el#349;ar#285;inta la solan sur la #349;ipo universalan roboton. Nesentiva al la triobla pezo, #285;i rapide movi#285;is al la disko kaj ekstaris #265;e la metala muro, simila al dika homo kun mallongaj kruroj, longa korpo kaj grandega, minace klinita anta#365;en kapo.

Obeante al regado de Erg Noor, la roboto levis per siaj kvar supraj ekstrema#309;oj la pezan tran#265;ilegon kaj rigidi#285;is, lar#285;e dismetinte la krurojn, preta al plenumo de la dan#285;era entrepreno.

— Regos la roboton nur Kej Ber kaj mi en skafandroj de supera defendo, — ordonis telefone la ekspediciestro. — La ceteraj, en malpezaj biologiaj skafandroj, deiru pli malproksime…

La estro stumblis. Io pasis tra lia konscio, vokis frakasan triston en la koro, devigis fleksi la genuojn. La fiera volo de la homo svenis, anstata#365;i#285;inte per malsprita obeemo. Tuta en glueca #349;vito, Erg Noor senvole pa#349;is al la nigra pordego. Krio de Niza, resoninta en lia telefono, rekonsciigis lin. Li haltis, sed la malhela forto, aperinta en lia psiko, ree ekpelis lin anta#365;en.

Kune kun la estro same malrapide, haltadante kaj, evidente, luktante kun si mem, ekiris Kej Ber kaj Eon Tal — tiuj, kiuj staris #265;e limo de la luma rondo. Tie, en la pordego de obskuro, en nebulo aperis movi#285;o de formo, neesprimebla por homa imago kaj des pli teruranta. Tio ne estis jam konata meduzosimila krea#309;o; en griza duonombro estis movi#285;anta nigra kruco kun lar#285;aj aloj kaj konveksa elipso centre. Sur tri ekstrema#309;oj de la kruco videblis lensoj, rebriletantaj en lumo de la lum#309;etilo, kun peno trabatanta nebulon de humidaj vaporoj. La bazo de la kruco dronis en mallumo de neprilumita profunda#309;o de la grundo.

Erg Noor iris pli rapide ol la aliaj, alproksimi#285;is al la nekonata objekto je cent pa#349;oj kaj falis. Anta#365; ol la rigidi#285;intaj homoj povis kompreni, ke temas pri vivo kaj morto de la estro, la nigra kruco ekstaris pli alte ol la rondo de etenditaj dratoj. #284;i klini#285;is anta#365;en, kvaza#365; tigo de vegeta#309;o, evidente intencante fleksi#285;i trans la defendan kampon kaj atingi Erg Noor-on.

Niza kun frenezo, doninta al #349;i forton de atleto, alsaltis al la roboto kaj ekturnis regfustojn sur #285;ia nuko. Malrapide kaj kvaza#365; malcerte la roboto komencis levi la tran#265;ilegon. Tiam la junulino, malesperi#285;inte pri sia scipovo regi la komplikan ma#349;inon, saltis anta#365;en, #349;irmante per si la estron. El la tri ekstrema#309;oj de la kruco elflugis iaj serpentumantaj helaj strioj a#365; fulmoj. La junulino falis sur Erg Noor-on, lar#285;e dismetinte la brakojn. Sed, feli#265;e, la roboto jam turnis funelon de la tran#265;ilego kun ka#349;ita interne akra#309;o al la centro de la nigra kruco. Tiu konvulsie fleksi#285;is, kvaza#365; falegante, kaj malaperis en netravidebla mallumo apud rokoj. Erg Noor kaj amba#365; liaj kamaradoj tuj rekonscii#285;is, levis la junulinon kaj retiri#285;is malanta#365; la randon de la spirala disko. La rekonscii#285;intaj kamaradoj jam estis alrulantaj la improvizitan kanonon el la planeda motoro. Kun nespertita anta#365;e sento de feroca furiozo Erg Noor direktis la detruan strion de radiado al la roka pordego, speciale zorge balaante la ebena#309;on kaj penante ne preterlasi e#265; unu kvadratan metron da grundo. Eon Tal ekstaris sur la genuojn anta#365; senmova Niza, nela#365;te demandante telefone kaj penante ekvidi detalojn de #349;ia viza#285;o sub silikolo de la helmo. La junulino ku#349;is senmove, kun fermitaj okuloj. Signojn de spirado la biologo sukcesis nek a#365;di telefone, nek senti tra la skafandro.

— La monstro murdis Niza-n! — amare ekkriis Eon Tal, #309;us rimarkinte venintan Erg Noor-on.

Tra la mallar#285;a vidfendo de la helmo ne eblis vidi la okulojn de la estro.

— Tuj transportu #349;in sur «Tantron», al Luma! — En la vo#265;o de Erg Noor pli ol #265;iam sonis metalaj notoj. — Helpu anka#365; vi kompreni karakteron de la lezo… Ni restos sesope kaj finos la esploron. La geologo iru kun vi kaj kolektu #265;iajn #349;tonajn ekzemplerojn la#365; vojo de la disko al «Tantro» — ni ne povas plu resti sur tiu #265;i planedo. #264;i tie necesas fari esploron en tankoj de supera defendo, kaj ni nur pereigos la ekspedicion. Prenu la trian #265;areton kaj hastu!

Erg Noor turni#285;is kaj, ne retrorigardante, direktis sin al la diska stel#349;ipo. La «kanonon» oni elmetis anta#365;en. Ekstarinta #265;e #285;i in#285;eniero-me#293;anikisto #349;altadis riveron de fajro dum #265;iuj dek minutoj, #265;irka#365;irante tutan duonrondon #285;is la rando mem de la disko. La roboto alportis la tran#265;ilegon al e#285;o de dua ekstera spiralero de la spirala elstara#309;o, kiu #265;i tie, #265;e la enprofundigita en la grundon rando de la disko, trovi#285;is sur nivelo de la brusto de la a#365;tomato.

La#365;ta zumado penetris e#265; tra la skafandroj de supera defendo. La#365; la elektita zono de la malakita tavolo eksinuis etaj fendoj. Pecoj de tiu malmola maso estis deflugantaj, sonore bati#285;ante je la metala korpo de la roboto. Flankaj movoj de la tran#265;ilego disigis tutan platon de la tavolo, nudiginte grajnecan supra#309;on de lazura koloro, agrabla e#265; en lumo de la lum#309;etilo. Skizinte kvadraton, sufi#265;an, por tralasi homon en skafandro, Kej Ber devigis la roboton per energia premo fari en la lazura metalo profundan tran#265;on, kiu ne trabatis tutan #285;ian dikon. La roboto strekis duan linion sub angulo al la unua kaj komencis movi la akra#309;on de la tran#265;ilego tien kaj reen, pligrandigante premon. La tran#265;o en la metalo profundi#285;is je pli ol metro. Kiam la me#293;anika asistanto strekis la trian flankon de kvadrato, tiam la tran#265;oj komencis disiri, fleksi#285;ante eksteren.

— Gardu vin! #264;iuj malanta#365;en! Falu! — ekkriegis en la mikrofonon Erg Noor, mal#349;altante la roboton kaj for#349;anceli#285;inte.

La dikega peco de metalo subite forturni#285;is, kiel kovrilo de konservujo. Strio de neimageble hela plurkolora flamo batis el la truo tan#285;e la#365; la spirala elstara#309;o. Nur tio savis la malsukcesajn esploristojn, kaj ankora#365; tio, ke la blua metalo tuj fandi#285;is kaj refermis la tratran#265;itan truon. De la potenca roboto restis bulo da fandita metalo, el kiu kompatinde elstaris mallongaj metalaj kruroj. Erg Noor kaj Kej Ber restis nevunditaj nur danke al la anta#365;videme surmetitaj skafandroj. La eksplodo de#309;etis ilin malproksime de la stranga stel#349;ipo, dis#309;etis la ceterajn, renversis la «kanonon» kaj #349;iris la alttensiajn kablojn.

Rekonscii#285;inte de la #349;oko, la homoj komprenis, ke ili restis sendefendaj. Feli#265;e, ili ku#349;is en lumo de la restinta lum#309;etilo. Neniu estis vundita, sed Erg Noor decidis, ke por ili estas sufi#265;e. Lasinte nenecesajn instrumentojn, kablojn kaj la lum#309;etilon, la esploristoj #349;ar#285;i#285;is sur la nedifektitan #265;areton kaj haste retiri#285;is al sia stel#349;ipo.

La sukcesa koincido de cirkonstancoj dum la nesingarda malfermo de la fremda stel#349;ipo tute ne dependis de anta#365;videmo de la estro. Dua provo fari tion devus fini#285;i multe pli plorinde… Kaj Niza, kara astronavigaciisto, kiel #349;i?.. Erg Noor esperis, ke la skafandro devis malfortigi la mortigan forton de la nigra kruco. Ja la biologon ne murdis la tu#349;o al nigra meduzo. Sed #265;i tie, malproksime de potencaj teraj kuracistaj institutoj, #265;u povos ili venki la efikon de nekonata armilo?..

En la transira kamero Kej Ber alproksimi#285;is al la estro kaj almontris la malanta#365;an flankon de la maldekstra sur#349;ultra#309;o. Erg Noor turni#285;is al speguloj, kiuj #265;iam trovi#285;is en transiraj kameroj por nepra pririgardo de si mem dum reveno el fremda planedo. Maldika folio de la zirkoni-titana sur#349;ultra#309;o estis distran#265;ita. El la #349;irita truo elstaris peco da #265;ielblua metalo, enpiki#285;inta en la izolan tavolon, sed ne trapikinta la internan tavolon de la skafandro. Li kun peno sukcesis el#349;iri la metalan pecon. Je prezo de granda dan#285;ero, kaj finfine hazarde, specimeno de la mistera metalo de la spiraldiska stel#349;ipo nun estos liverita sur la Teron.

Finfine Erg Noor, liberigita de la skafandro, sukcesis eniri — pli #285;uste, engrimpi sub premanta gravito de la terura planedo — en sian #349;ipon.

La tuta ekspedicio atendis lin kun grandega malpacienco. La katastrofon #265;e la disko oni observis per stereovideofonoj, kaj ne necesis demandi pri rezultoj de la provo.